XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Anaios egun batez solasten asi zitzaion.
Oreinak astapenean, herabe bait zen, ez zion deus ere erran; bainan emeki emeki adiskidetzen zioazten eta denbora laburraren buruko minak bilakatu ziren.
Oreina Mayi deitzen zen.
Orduz geroztik Anaios oreinarekin zabilen; beti elkarrekin bide zaharretan barna ehiztari eta beste jendeengandik urrun eta iheska.
Ehiztari beltza ortzimugan agertzen zenean Anaiosek ardi larruz izkutatzen zuen oreina; zakurrak trumilka iragaten ziren zaunka eta amorraturik oreinaren xerka.
Egunez eta gauez babes leku bila ibiltzera beharturik zeuden.
Anaiosek bazuen zenbait lagun han hemenka.
Noiz behinka baten edo besteren etxera joaten ziren; beti oreinarekin arro eta kontent.